dag 33

Astorga bereik je als fietser door netjes de n120 te volgen vanuit leon. Het is een vlak en saai traject. Het laatste stuk van de grote meseta. Als je astorga nadert, zie je de bergen erachter liggen. Je weet dat de wereld gaat veranderen, dus even heel stevig op de trappers om de burcht te nemen. Interessante stad met romeinse relicten, groot romeins mozaïek op korte afstand van veel kerken, waaronder die nieuwe van gaudi. Han en ik geven elkaar een snippermiddag. Han om wat bij te komen van het frisse en soms natte weer. Pedro trekt de stad in om bijzondere plekjes te verkennen zoals de grote chocolade sector hier. Na zijn almuerzo siesta. Terug in de oude herberg volgt een luisterrijk besluit. Samen pasta maken. Geeft energie en beloftes. Dus inkopen en even later rollen ui, tomaten chorizo, saus, paprika in de pan. De keuken en dus herberg ruikt naar knoflook. Een topmaaltijd volgt. En loopt door als een frans echtpaar ook aan de slag gaat. Han goochelt al zijn franse kennis door zijn engels en natuurlijk verstaan ze hem. Na afloop komt een amerikaans meisje van 26 aan tafel die onze smile nodig had. Toonbeeld van triest verhaal, 7 jaar hard gewerkt uitgebuit, mislukte relatie, teleurstelling tindens de camino en ja zowaar nadat beide oudere heren hun oor hadden geleend, verscheen er weer een glimlach op haar gezicht. Een mentale massage waar beide heren expert in zijn. Buikjes vol met pasta, sloten beide de avond tevreden af.