dag 26

Logrono inrijden is makkelijk. Eruit rijden is iets anders. We zoeken een weg naar santo domingo. Dus volgen we de schelpborden van de camino. Maar de borden waren op dus geen verdere verwijzing. Dan een weg ingeslagen maar gestopt door een burger, dus terug. Dan in de armen gevallen van 3 dames die ons terug verwijzen naar ... de stad. Uiteindelijk op de n120 die over heuvels loopt met mooie uitzichten op de valleien van navarra. Deze tocht pakt het patroon op van fietsen, cade de leche, fietsen, cafe de leche, fietsen. In navarreta dus de eerste cafe, met nederlander die zowel hond, als reismeisje als ezel had gevondenop zijn tocht. Santo domingo bood ons eenrefugio. tijdens ons bezoek troffen we een toren aan die beklommen kon worden. Tussen het klokken zaten twee amerikannse dames die op deze hoogte hun levensteleurstellingen lieten horen. Han smult ervan, geeft steunaan andrea en pedro luistert naar lynnen vindt het maar gedoe, zo,n scheiding na 22 jaar en een nieuw leven nieuw begin nou ja. Ze waren nog niet beneden of de klokken luidden. Laatste kans voor de dames? En zowaar toen we iets wilden gaan eten zat han alweer aan tafel met diezelfde dames plus 1 uit us/nicaragua. Er kwamen meer mensen bij en dus gingen de gesprekken alle kanten op. Terug in de refugio, ogen dicht snavels toe.